„Mig vantaði einhvern til að tala við og Stuðningsnetið gerir fólki svo gott.”
„Þegar ég greindist með krabbamein þá var ég svo ein. Ég hélt það væri eitthvað eða einhver sem ég gæti leitað til en það var bara enginn sem ég gat talað við. Það varð til þess að ég ákvað að verða stuðningsfulltrúi í Stuðningsnetinu þegar það var stofnað svo ég gæti verið til staðar fyrir aðra í sambærilegum sporum.
Ég held að fólk sem hefur lent í svona skilji fólk sem er að greinast miklu betur heldur en fagfólkið. Fagfólkið reynir sitt besta að skilja þetta líka en ef þú hefur ekki lent í þessu þá getur þú ekki sett þig almennilega í þessi spor. Ég hef hitt nokkrar konur sem stuðningsfulltrúi og bara það að sjá mig lifandi eftir öll þessi ár, gerði mjög mikið fyrir þær. Þær voru vissar um að þær myndu deyja en þær eru allar sprelllifandi í dag, 12 árum seinna.
Mér datt sjálfri aldrei í hug að ég myndi deyja. Læknirinn sagði við mig löngu seinna að hann hefði ekki veðjað við mig 10 krónum um að ég myndi lifa árið af vegna þess að þetta var búið að dreifa sér, var ekki bara í lungunum. Ég ákvað að halda áfram að lifa þessu daglega lífi. Ég fór í vinnuna, ég átti unglinga og við létum lífið hafa eins eðlilegan gang og hægt var. Svo náði ég mér mjög vel. Það var meira sjokk að greinast aftur fyrir ári síðan. Læknirinn sagði við mig að það væri alltaf aðeins meiri hætta á að ég myndi greinast aftur. Ég var með mjög góðan lækni og á honum lífið að launa. Ég er búin að vera í eftirliti árlega en meinið uppgötvaðist bara fyrir tilviljun. Sem betur fer var bara hægt að skera það í burtu í þetta skiptið.“
Ingibjörg er stuðningsfulltrúi í Stuðningsnetinu
